Bu makale ilk olarak Twitter’da yayımlandı.
Pablocu lider ve “tepkisel anti-emperyalizm”in sahte solcu muhalifi Gilbert Achcar, okurlarına kendi içgüdüsel emperyalizm yanlılığının bir başka örneğini sunarak Rusya’ya karşı vekâlet savaşında bir NATO zaferini desteklemesinin nedenlerini anlatıyor.
Achcar, Rusya’yı –bu sıfata dair hiçbir ciddi ekonomik içerik sunmaksızın– “emperyalist” olarak tanımlıyor. Ama bu tanımlama doğru olsa bile (ki değil), bu Achcar’ın NATO’ya desteğini haklı çıkarmaz. Sosyalist “bozgunculuk”, emperyalistler arası bir çatışmanın tüm tarafları için geçerlidir.
Achcar, ABD-NATO emperyalizminin zaferinden yana tavır alırken yalnızca Rus “emperyalizmine” karşı çıkıyor. Bu onu kendi egemen sınıfının bir siyasi uşağı yapıyor. Achcar, bu tavrı saçma argümanlarla savunuyor.
Bir Rus zaferi “ABD’yi dünyayı zorla fethetme yoluna geri dönmeye teşvik eder...” diye buyuruyor. “Geri dönmek” mi? ABD askeri fetih yolundan ne zaman ayrıldı ki? Achcar son 30 yılda neredeydi?
Achcar, NATO’nun Ukraynalı vekillerini büyük ölçekte silahlandırmasıyla Rusya’nın yenilgisinin sağlanmasının “genel silahsızlanma ve NATO’nun dağıtılması uğruna verdiğimiz kavga için çok daha iyi koşullar sunacağını” yazıyor.
Bu, saçma ve aldatıcı bir argümandır. NATO’nun silahsızlandırılmasını sağlamanın en iyi yolu, askeri harcamalarının muazzam düzeyde artırılmasını ve Ukrayna’ya müdahale etmesini desteklemekmiş! Bu, “Savaş Yoluyla Barış”ın Pablocu versiyonudur.
Achcar, “Ukrayna Rus boyunduruğuna karşı çıkmayı başarırsa, Batılı güçlere tabi kılınma olasılığı çok yüksek,” diye itiraf ediyor. Ancak bu, emperyalistlere tabi olmanın bir Rus serfi olmaktan daha iyi olduğu argümanıyla haklı çıkarılıyor! Ne kadar da zekice!
Achcar’ın tüm argümanları bu türden alaycı safsatalardan oluşuyor. Bunların en kötüsü, NATO’nun savaşı henüz emperyalistler arasında topyekûn bir çatışma olmadığı için NATO’yu desteklemenin meşru olduğu iddiasıdır.
Achcar şöyle yazıyor: “NATO üyeleri, şimdilik, Volodimir Zelenskiy’nin bunu şiddetle istemesine rağmen, Ukrayna topraklarında Rus silahlı kuvvetleriyle savaşmak için asker gönderme veya Ukrayna hava sahasında Rus uçaklarını düşürme kırmızı çizgisini geçmeyeceklerini beyan ediyorlar.”
Böylece, Achcar’ın NATO’ya verdiği desteğin, NATO’nun hızla aşınan kırmızı çizgiyi geçmeyeceğine dair iddialarına dayandığı ortaya çıkıyor. Achar bu iddialara sonuna kadar güveniyor.
Ancak Achcar, Ukrayna’da Rus kuvvetleri ile çatışmaya girilmesinin dışında, “Ukrayna’ya uçaksavar ve tanksavar silahlarının yanı sıra toprakların savunulması için vazgeçilmez olan tüm silahların tedarik edilmesinden yana.”
Achcar ve temsil ettiği Pablocu hareket, emperyalist militarizmin siyasi ajanları işlevi görüyor. WSWS’nin Rusya’nın istilasına muhalefeti ise sosyalist enternasyonalizmin ilkelerine ve programına dayanıyor.
Biz, savaşın, 1991’de SSCB’nin felaket getirecek şekilde dağıtılmasının sonucu olduğunu açıklıyoruz. Bu, dünyanın yeni bir paylaşımı bağlamında, ABD emperyalizminin küresel hegemonya arayışının kontrolsüz bir şekilde patlamasının önünü açtı.
Putin’in istilası, kapitalist-oligarşik bir rejimin eski SSCB genelinde kapitalizmin restorasyonunun yarattığı tehlikelere karşı her şeyi göze almış ve gerici bir tepkisidir. Bu tehlikelerin üstesinden, Büyük Rus ulusal çıkarlarının acımasızca savunulmasıyla gelinemez.
ABD emperyalizminin ve onun NATO müttefiklerinin küresel arzularına karşı tek geçerli muhalefet, dünya sosyalist devrimidir. Bu perspektifle hemfikir olanlar, işçi sınıfının güçlü bir küresel savaş karşıtı hareketinin inşası için mücadeleye katılmalılar.